Spirytyzm jest to…..

Sporadycznie spotykamy ludzi mówiących o koncepcjach nazywanych spirytystycznymi i używających terminu Spirytyzm w sposób, który wprowadza w błąd tych osoby nie znające podstawowych nauk dzieł spirytystycznych.

Spirytyzm i Spirytysta to terminy utworzone przez Allana Kardec’a do określenia nowej doktryny (zbióru zasad ), które można podsumować następująco:

1. Wiara w jednego Boga, który jest wieczny, niezmienny, niematerialny, jedyny, wszechmocny, doskonały, sprawiedliwy i dobry.

2. Świat Duchów to normalny świat, oryginalny i pierwotny.

 3. Dusza to wcielony Duch, a fizyczne ciało to tylko jego powłoka.

 4. Istnieje ciało pół-materialne, które łączy Ducha z ciałem fizycznym.

 5. Duchy charakteryzuje różny stopień rozwoju. Wszystkie udoskonalają się poprzez przejście różnych etapów w Duchowej hierarchii.

 6. Ewolucja Duchów odbywa się poprzez wcielanie się tylko i wyłącznie w osobniki gatunku ludzkiego.

 7. Duchy wcielone mogą zamieszkiwać rozmaite światy we wszechświecie.

 8. Odcieleśnione, czy wędrujące Duchy nie zajmują żadnego konkretnego, ograniczonego regionu. Mogą być gdziekolwiek w przestrzeni, nawet obok nas, patrząc na nas bez przerwy i niepokojąc. Tworzą niewidzialną populację poruszającą się wśród nas.

 9. Duchy odcieleśnione i wcielone są od siebie zależne. Ich porozumiewanie się jest podświadome lub pozorne. Duchy odcieleśnione mogą manifestować się spontanicznie bądź poprzez wywołanie.

 10. Kodeks moralny Duchów wyższych jest zebrany, tak jak kodeks Chrystusa, w złotej zasadzie Ewangelii: ‚Czyń drugiemu, co chciałbyś, by tobie uczyniono’, co oznacza czynienie dobra, a nie zła. W zasadzie tej ludzkość znajduje uniwersalną prawdę, którą należy się kierować nawet w najmniejszych sprawach.

 

Mówienie, że Umbanda[2] to Spirytyzm tylko dlatego, że opiera się na wierze w komunikację duchową byłoby tym samym, co powiedzenie, że Buddyzm jest Spirytyzmem, gdyż jedną z jego składowych jest wiara w reinkarnację.

 

Celem Kardec’a była kodyfikacja millenijnych nauk pod patronatem Duchów wyższych, które żyły w różnych czasach i w różnych miejscach tak, aby każda religia mogła czerpać z tego korzyść. Jednakże reakcja nie była taka, jakiej się spodziewał, a zatem stworzył nową doktrynę, i jak sam powiedział ‚dla czegoś nowego trzeba nowej nazwy’. Stąd Spirytyzm, lecz nie Spirytualizm.

 

Ktoś przyrównał kiedyś istnienie wielu religii do ogromnego uniwersytetu, gdzie studenci wybierają najbardziej dla nich przekonujące fakultety. Uniwersytet byłby poszukiwaniem i obecnością Boga. Inni mówią, że różne sposoby widzenia Boga są podobne do rozmaitych dróg, które wiodą do tego samego miasta. Czternasty Dalai Lama stwierdził, że ‚ Na różne choroby lekarze przepisują różne lekarstwa. Tak samo każda duchowa potrzeba ma inną odpowiedź’.

 

W Spirytyzmie, jego praktyka ma miejsce podczas spotkań, które charakteryzuje prostota i wsparcie, docenia się wspólnotę bycia z boskością samą w sobie, na wszystkich płaszczyznach poprzez komunikację z duchowością i miłością – Bóg jest we wszystkich.

 

I jest to wspólne z naukami znanymi już w starożytnych Chinach: Ziemia (byty wcielone, materia i wszystko to, co ją określa), Niebo (duchowość) oraz istoty ludzkie (które są w środku, w relacji z pozostałymi). Centering(moja relacja z samym sobą), De-centering (spotkanie z innymi) i Super-centering (zestrojenie ze Sobą lub Boską Iskrą).

 

Zgodnie z moją wiedzą Spirytyzm jest jedyną religią, która kształci mediumizm poprzez studiowanie go i zapewnianie wsparcia jednostkom, które doznają pozornego oddziaływania nieszczęśliwych Duchów.

 

Cytując Kardec’a:

‚ Aby wspomóc osoby nieoswojone z nauką spirytystyczną, powiemy, że nie ma dni, czasów ani miejsc, które bardziej od innych sprzyjają komunikacji z duchami; nie ma także formuł, sakramentów, czy kabalistycznych słów, które są potrzebne do ich wezwania; nie ma także takiego treningu ani inicjacji, które byłyby potrzebne do ich wywołania; żadne użycie symboli, czy rzeczy materialnych, czy w celu ich przywołania, czy oddalenia, nie jest skuteczne, ponieważ wystarcza zwykła myśl ; na koniec, media bez opuszczania swojego normalnego stanu otrzymują przekazy w tak prosty i naturalny sposób, jakby były one dyktowane przez osoby wcielone.’[3]

‚Tak więc manifestacje nie mają na celu służyć interesom materialnym; ich użyteczność przejawia się w ich skutkach moralnych. Tak, czy inaczej jeśli nie prowadzą do żadnego innego rezultatu niż poznanie nowych praw natury i fizyczne udowodnienie istnienia duszy oraz jej przetrwania po śmierci, i tak wiele osiągną, gdyż otworzy to nową szeroką drogę w filozofii.[4]

Spirytyzm jest otwartą, rozwijającą się i pożądaną doktryną:

‚Spirytyzm idzie ramię w ramię z rozwojem. Nigdy nie zostanie zdetronizowany, bo jeśli nawet nowe odkrycia pokażą, że się myli, Spirytyzm sam się obroni. Jeśli nowa prawda się ujawni on ją zaakceptuje.’[5]

Jest to także powiedziane przez cytowanego powyżej Dalai Lamę w odniesieniu do Buddyzmu ‚Jeśli nauka udowodni, że któreś z buddyjskich założeń jest niespójne, powinno zostać zmienione’.

Podsumujemy to krótkie przemyślenie wizją Kardec’a, wciąż szeroką i otwartą, wizją kogoś kto patrzy ze szczytu góry:

Celem religii jest prowadzenie ludzi do Boga, lecz ludzie nie mogą Go dosięgnąć, chyba że osiągną doskonałość. Więc każda religia, która nie umożliwia ludziom stania się lepszymi nie osiąga swego celu.[6]

> Celeste Cameiro to Spirytystka badaczka, która pisuje dla ‚Spiritistnewspapers’ i czasopism brazylijskich. Ofiarowała powyższy artykuł, aby został opublikowany w „The Spiritist Magazine”. Jego oryginalna wersja – po portugalsku – została opublikowana w 2006 roku w „Revista Presenca Espirita”, periodyk „Mansion of the Way”, w Bahii, Brazylia.

Źródło: „The Spiritist Magazine”, 2013 January Nº20: „Spiritism is this…”
 


[1] Całe streszczenie zasad spirytystycznych można znaleźć we wstępie do „Księgi Duchów” Allana Kardec’a.

[2] Umbanda to brazylijska religia, która łączy religie afrykańskie z Katolicyzmem, Spirytyzmem i sporą dozą miejscowych wierzeń.

[3] Paragraf 50, rozdział II, ‚Czym jest Spirytyzm?’ Allana Kardec’a

[4] Paragraf 53, rozdział II, ‚Czym jest Spirytyzm?’ Allana Kardec’a

[5] Paragraf 55, rozdział II, ‚Geneza’ Allana Kardec’a

[6] Paragraf 10, rozdział VIII, ‚Ewangelia według Spirytyzmu’ Allan Kardec’a

 

Sporadycznie spotykamy ludzi mówiących o koncepcjach nazywanych spirytystycznymi i używających terminu Spirytyzm w sposób, który wprowadza w błąd tych osoby nie znające podstawowych nauk dzieł spirytystycznych.

Spirytyzm i Spirytysta to terminy utworzone przez Allana Kardec’a do określenia nowej doktryny (zbióru zasad[1]), które można podsumować następująco:

 


[1]     Całe streszczenie zasad spirytystycznych można znaleźć we wstępie do „Księgi Duchów” Allana Kardec’a.